Ork, historia rasy oparta na faktach

Zielono skóry ork jest inteligentny i zdolny do używania broni i zbrój. Są wojownikami o pewnej sile i bardzo niebezpiecznymi w większych grupach. Mamy szczęście, że nie spotkaliśmy się z żadnym z bardziej niebezpiecznych orków, takich jak wojownicy czy berserkerzy na tej wyspie. Orki SĄ inteligentne. Pomimo, że jakieś krasnale mamroczą o dzielonym umyśle-zbiorowym zielono skórych, nie ma jednak na to dowodów. Orki posiadają mowę i są zdolne do nauki języków innych humanoidów dość dobrze …jeżeli chcą, co prawie nigdy się nie zdarza. Nie posiadają jednak języka pisanego. Niektóre z bardziej wyedukowanych orków używają ludzkich liter do zapisywania orkowych tekstów. Krążą plotki, że orki, które spotykamy teraz i dawniej są jedynie barbarzyńcami swojego gatunku i gdzieś tam istnieje kultura bardziej ucywilizowanych orków. Istnieją wiadomości, że orki rzeczywiście posiadały język pisany, lecz dzisiejsze orki nie są w stanie, tak samo jak my, tego przeczytać. Orki zaciekle nienawidzą innych ras, lecz dzielą uczucie do bycia społeczeństwem. Orki potrafią wyczuć, do jakiegoś stopnia, uczucia innych orków. Szamani wykształcili tą zdolność do takiego stopnia, że potrafią wyczuć najgłębszy potencjał u nowonarodzonych młodych orków. Noworodki przechodzą testy i szamani decydują o ich przyszłych funkcjach w społeczeństwie orków. Szczenięta są różnie karmione, wychowywane i kształcone. Mędrzec z innej rasy mówi, iż podobne zachowanie jest zauważalne u niektórych owadów, takich jak pszczoły, a przez ich więzy empatii mogą dzielić rodzaj „ulowego - umysłu”, więc odnoszą się do społeczeństw orków jak do uli. Szef ulu posiada wielki harem kobiet, które nie mają żadnej innej funkcji poza uprzyjemnianiem mu czasu oraz dawanie życia nowym orkom. Te orki matrona są zwykle niesamowicie wielkie i grube, prawie niemogące same chodzić. Gdzie normalne kobiety orki funkcjonują jako robotnice i rzemieślnicy, dające życie dwóm lub trzem orkom w ciągu swojego życia, te samice są tylko reprodukcyjnymi maszynami, dającymi życie dla około sześciu szczeniąt w ciągu pół roku. Orki czasami rywalizują o miejsce w społeczeństwie, ale tylko liderzy walczą celowo ze sobą. Rzadko, kiedy jakiś ork podniesie broń na innego orka, nawet, jeśli nie są z tego samego ula. Rywalizacja między ulami jest zwykle rozwiązywana przez pojedynek liderów, a zwycięski ul pochłania tego drugiego. Teraz i wtedy, kiedy nowy silny wojownik osiąga dojrzałość wyzywa starego lidera do walki o władzę. Czasami, gdy ul staje się zbyt duży dla miejsca, które zajmuje, taki wojownik jakoś wyczuwa, że nadszedł czas na przeprowadzkę. Wtedy on i kilku innych orków opuszcza ul w pokoju, aby osiedlić się gdzieś indziej. Ta unikalna kultura, razem ze swoją płodnością, powoduje, iż orki są ogromnym zagrożeniem dla innych, tibijskich społeczeństw.