Kroniki Daramańdczyka, tom IV

Tak więc się stało, że Daramańdczyk, który przybył na dwór dżinów, stał się gościem króla i jego powiernikiem. Co więcej, choć wielu dżinów gardziło nowym ulubieńcem króla, Gabel coraz częściej szukał towarzystwa Daramańdczyka. Każdego dnia udawali się do prywatnego ogrodu Gabela i rozmawiali przez wiele godzin. Okazało się, że Gabel, potężny król dżinów, który był postrachem świata przez tak długi czas, był nękany przez okropne uczucie wewnętrznej pustki. A nieskończona siła duchowa Daramańdczyka stała się dla niego źródłem radości i odkupienia. I tak dzień po dniu, tydzień po tygodniu, ich stosunki powoli zmieniły się ze stosunków między królem a więźniem, w stosunki między mistrzem a jego uczniem.