Historia o Małym gnomie

Pewnego razu był sobie mały gnom. Jak wszystkie gnomy był zdradzieckim, chciwym tchórzem (a to trochę zdradzieckie, chciwe i tchórzliwe). Pewnego dnia w środku głębokiego lasu gnom spotkał małą dziewczynkę w ładnym czerwonych kapturze. Gdy chciwy gnom zobaczył, że niosła ona torbę pełną najwyśmienitszego chleba i butelkę wina, zaczął udawać wygłodzonego i błagać małą dziewczynkę o jedzenie i wodę w dokuczliwy sposób jak to tylko gnomy potrafią (a to jest dość dokuczliwe). Lecz dziewczynka została ostrzeżona o zdradzieckich gnomach przez odważnego myśliwego, którego spotkała wcześniej, więc szybko uciekła od chciwego małego gnoma. Gnom był zły, lecz bał się ukraść coś dziewczynce gdyż mogło się okazać, że jest ona od niego silniejsza. Powędrował, więc w las przeklinając jak to tylko gnomy potrafią (a jest to dość brzydkie). Przypadkowo prawie potknął się o śpiącego barda. Szybko zorientował się o magicznej naturze fletu, który leżał koło śpiącego barda i ukradł go szybko jak to tylko gnomy potrafią (a jest to dość szybko). Używając fletu zwabił sforę wilków do domu babci małej dziewczynki i pozwolił, aby bestie ścigały obie do dziczy śmiejąc się przy tym nikczemnie jak tylko gnomy potrafią się śmiać (a jest to dość nikczemne). Śmiejąc się gnom połknął wino i chleb tak szybko jak to tylko gnomy potrafią (a jest to dość szybko). Żył w lesie molestując wiewiórki szczęśliwy jak nigdy przedtem.