Wiedza Puldraksa o orkach

Tak mocno jak orki nienawidzą wszystkich ras, mogą się dzielić tym uczuciem z całą społecznością. Orki mogą wyczuwać, na pewną odległość, odczucia innych orków. Szamani rozwinęli tą umiejętność do takiego poziomu, że potrafią odczuwać potencjalne pragnienia nowo narodzonych szczeniąt orków. Wszystkie noworodki są testowane po czym szamani decydują o ich przyszłości w społeczności orków. Szczenięta są żywione inaczej, rosną inaczej i uczą się inaczej. Starsi innych ras powiadają, że takie zachowanie jest podobne do zachowań owadów, jak na przykład pszczół i przez ich empatyczne spoiwo mogą tworzyć coś na wzór ?świadomości ? ula?, co określa ich społeczeństwo bardziej jako ul. Szef tego ula posiada wielki harem kobiet, w którym nie pełni żadnej innej funkcji poza zadowalaniem ich i prowadzenia do narodzin nowych orków. Te orcze matrony, przeważnie są nieprawdopodobnie wielkie i grube, ledwo zdolne do samodzielnego poruszania się. Podczas kiedy ?normalne? orcze kobiety jak np. uczona, rzemieślniczka, dają życie dwóm, trzem orkom w swoim życiu, matrony te są zwykłymi maszynami do reprodukcji, wydając na świat około sześciu orków na pół roku. Orki przeważnie walczą o swoje miejsce w społeczeństwie i tylko liderzy walczą ze sobą z prawdziwą determinacją. Rzadko kiedy ork wyciągnie na drugiego orka broń, nawet jeśli nie są oni z tego samego ula. Rywalizacja pomiędzy różnymi ulami przeważnie rozstrzygana jest poprzez walkę ich liderów, w wyniku której zwycięzca przyłącza do swojego terytorium ul przegranego. Kiedy nowy silny wojownik osiągnie dojrzałość walczy ze starym liderem o przywództwo. Czasami, kiedy populacja ula staje się zbyt duża w stosunku do jego terytorium, lider wyczuwa, że czas przenieść się gdzieś indziej. Wtedy on i kilku innych orków opuszczają ul w pokoju, aby osiedlić się w innym miejscu. Ta unikalna kultura, wraz z ich liczebnością, sprawia że orkowie są największym niebezpieczeństwem dla wszystkich tibijskich społeczności.