Minotaury, Przeszłość i Teraźniejszość 2

Jedynymi minotaurami, które dożywały późnych lat w owych wojennych czasach były te, które narodziły się upośledzone fizycznie lub zostały kalekami w bitwach. Ta grupa była jedyną, która żyła wystarczająco długo by posiąść umiejętności niezwiązane bezpośrednio z wojną. Jako, że tylko oni mogli zgromadzić wystarczające doświadczenie i wiedzę, by tworzyć nowe idee i pomysły, młodsze minotaury zaczynały ich traktować jako rodziców i doradców. Stopniowo starszyzna ta stała się zdolna do zmiany wojowniczej kultury minotaurów. Pewien charyzmatyczny minotaur Akkor, który narodził się ślepym, został założycielem nowej minotaurzej filozofii. Odrzucił wściekłość, jako klątwę boga Bloga. W rezultacie religia minotaurów, która na skutek nadmiaru śmierci, cierpienia i wściekłości nigdy nie miała prawdziwej szansy się rozwinąć, nareszcie zerwała z furią. Stopniowo zostały zastosowane nowe idee i podjęte ogromne wysiłki, by nie dopuszczać do siebie szału. Medytacja i samokontrola zostały naczelnymi obowiązkami każdego wojownika. Ideały minotaura zwróciły się ku modelowi kontrolującemu ciało i umysł. Zapalczywa furia leżała w naturze minotaurów, dlatego bardzo wcześnie zaczęto uczyć młode minotaury kontrolowania samych siebie. Dzięki medytacji minotaury rozwinęły sztukę, a wkrótce i filozofię. Zostały opracowane skomplikowane ceremonie nawet dla zwykłych, codziennych czynności, by skoncentrować umysł, by być świadomym każdej sekundy życia.