Głupcy z Przeszłości

Wielu zmarłych pozostawia jakieś niedokończone sprawy z tyłu. Niektórym z nich udało się pozostać w świecie żywych, jako jakaś forma ducha lub nieumarłego, ale większość z nich po prostu przechodzi do życia pozagrobowego. Ale nawet tam, niektórzy z nich nie poddają się tak po prostu. I jak mało jest na świecie trwałych i sumiennych jako źli artyści, większość z nich zatrzymuje się na granicy między dwoma światami i kontemplują swoje złe losy. Opłakują sławę, której nigdy nie nabyli i która, jak czują, była niesprawiedliwie im skradziona. Oni partnerują z istotami o podobnych poglądach i skarżą się sobie jak okrutnie świat ich potraktował. Oczywiście, w rzeczywistości, żadne z nich nie słucha siebie nawzajem, ponieważ są zbyt pochłonięci własnym nieszczęściem. Więc rosną coraz głośniej i po czasie, ich monologi są słyszane wszędzie w dolinie śmierci. Niestety, jedną z rzeczy, jeszcze bardziej trwałych i sumiennych jako źli artyści jest ich cała masa. W końcu, rośną tak głośno i irytująco, że sami strażnicy bram śmierci tracą cierpliwość. Raz w roku wyrzucają irytujących głupców i wyganiają ich do świata żywych, wiedząc, że nie zostaną tam na długo, ze względu na ich irytującą naturę. Raz w roku hordy nieumarłych klaunów najeżdżają miasta, w których kiedyś szukali glorii i sławy. Jako nieumarli, próbują terroryzować życie, jednak, jako, że są jeszcze gorsi jako nieumarli niż jako artyści, stanowią tylko niewielkie zagrożenie. Zazwyczaj znajdują się w zaświatach dość szybko, a na kolejny rok, marzą o wielkości, która nigdy nie była ich.